Rumah kecil tepi sawah yang sentiasa saya rindui I. Oktober dua puluh lima Perjalanan pendek yang kurang menyeronokkan tetapi saya gembira dapat berkenalan dengan saudara mara sebelah dia. Atuk, punyai ramai anak dari tiga orang isteri dan setiap kali berkumpul, kami terpaksa menanti giliran untuk menggunakan bilik air dan tandas. Entah berapa jumlah cucu-cicit atuk saya kurang pasti. Apa yang pasti, kami mempunyai bapa saudara paling bongsu berusia tiga belas tahun. Majlis perkahwinan ipar saya cukup meriah. Tidak seperti majlis perkahwinan kami tiga tahun dulu. Ala kadar dan biasa-biasa saja; tapi saya bersyukur,sekurang-kurangnya saya telah berkahwin. II. September dua puluh lapan Bas saya naiki dari Kajang ke utara tanahair bertukar salin sebanyak tiga kali dan saya terpaksa membayar extra charge . Namun perkhidmatan yang saya perolehi macam palat. Hati saya sekejap-sekejap beristighfar dan sekejap-sekejap menyumpah serahan sepanjang perjalanan. Saya tidak dapat tidur seperti sela...
Ulasan
:)
ko pinggirkan aku ko siap kak. he he.
kak, jom maskara shorties.
.
Apapun, semoga WL terus sukses dalam penulisan kreatif.
:)
Usah minta maaf ya.. anda tidak bersalah! :)
wl pun dh tak sudi nak mai dah...hu..hu..
Akak tak pernah lupakan kamu ok hehe..
Kak Lah,
Saya pi wooo..baca diam2..cerita Hong Ling tu sgt menarik. Jgn merajuk ye!
Ya, plagiat-saya sekadar berhati2. Bila fikir2 siapalah yang nak tiru kerja 'sampah' kita tu. Tapi kalau idea ditiru, saya tak boleh buat apa2. Otai blog Tok R pun kena.
En Rudy,
email saya ya!
Saya mohon maaf sekali lagi.
saya boleh turut serta ker....
Sila tinggalkan email di sini. Jika tak mahu tinggalkan facebook. Jika tak mahu juga , email akak ye hehe..